ความสุข…เกิดจากเรา…ไม่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเขา
เด็กที่ถูกประเมินอยู่ตลอดเวลาจะรู้สึกไม่มีความสุข
เราต้องให้ความรักแก่เขา และทำให้เขารู้สึกว่าตนเองยังมีตัวตนอยู่
“ครู” หมายถึง ผู้ที่คอยให้วิชาความรู้ แล้วครูกำลังสอนอะไรอยู่ หรือจะถามในทางกลับกันว่า แล้วนักเรียนกำลังเรียนอะไรกันอยู่ที่โรงเรียน
เด็กๆไปกลับโรงเรียนและร่ำเรียนอย่างหนักเป็นเวลา 12 ปี แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า เด็กๆเรียนรู้การใช้ชีวิตในสังคมจากความรู้ในหนังสือเรียน หรือการมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนฝูงอย่างเดียว ยังมีอะไรอีกหลายอย่างให้พวกเขาเรียนรู้ ถ้าอย่างนั้น อะไรคือสิ่งที่เด็กๆเรียนรู้ได้มากที่สุดตลอดระยะเวลา 12 ปี
ทันทีที่เด็กๆเข้าเรียนโรงเรียนประถมศึกษา ก็จะเริ่มรับการประเมินและเรียนรู้โลกแล้วให้คำจำกัดความตามคุณค่าที่ตนเองได้รับ เช่น ผลการเรียน ลักษณะท่าทางภายนอก สมรรถภาพร่างกาย สภาพทางเศรษฐกิจของครอบครัว เพศ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้มีผลต่อการได้รับความรัก และการสร้างคุณค่าให้กับตนเอง จนบางครั้งเด็กหลงลืมไปว่าจริงๆแล้วคุณค่าที่ตนเองมีอยู่นั้นเพียงพอต่อการได้รับความรัก
เด็กที่มองว่าคุณค่าของตนเองคือการต้องอยู่ ‘เหนือ’ คนอื่นหรือสำคัญกว่าคนอื่นจะเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ที่ขาดความสุข ครูแต่ละคนจะมีเกณฑ์การประเมินของตนเอง และหนึ่งในการประเมินที่โหดร้ายที่สุดคือการประเมินที่ยึดมาตรฐานของตนเอง
โลกของการที่เราให้ของขวัญแก่เด็กช่างน่าเศร้า ฉันจึงใคร่ขอนำเสนอเกล็ดเล็กเกล็ดน้อยสำหรับครูมือใหม่ เพราะเราต่างก็อยากเป็นครูที่สอนและให้ความรักแก่เด็กๆอย่างเหมาะสม
ฉันจะพยายามอยู่เต็มที่อยู่สองเรื่องในการบอกความจริงให้เด็กๆเขารู้ เรื่องแรก ให้เด็กๆรู้ว่าฉันรักและรักเขาอย่างไม่มีวันหมดสิ้น ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นเด็กที่มาโรงเรียนสายหรือขาดเรียนบ่อยๆ เด็กที่ทำตัวเหลวไหลในชั่วโมงเรียนเทควันโด เด็กที่สร้างความรำคาญให้เพื่อนๆ เด็กที่เรียนเก่งแต่สร้างความเจ็บปวดให้คนอื่นโดยการชอบเอาชนะ เป็นต้น นักเรียนจำนวนมากที่มีพฤติกรรมที่ทำให้ยากที่ฉันจะรักพวกเขาได้ แต่ฉันพยายามพูดกับตัวเองตลอดว่า
‘เด็กๆเหล่านี้ควรได้รับความรักอย่างเหมาะสม และความรักนั้นก็ควรเริ่มจากที่พวกเขารู้จักรักตนเอง เพราะถ้าเขาไม่รู้จักรักตนเองก็ยากที่คนอื่นจะมารักเขา’
เรื่องที่สอง ฉันต้องแสดงให้เด็กๆเห็นว่าฉันรักตัวฉันเองมาก ถ้าครูไม่รักตัวเอง เด็กเห็นพฤติกรรมนั้นก็จะเอาเยี่ยงอย่าง เด็กจะคอยสังเกตคำพูดและพฤติกรรมของครู คำพูดที่เขาได้ยินเป็นคำพูดที่ดี จริงใจ หรือโกหก เขารู้สึกได้ สิ่งที่สามารถทำให้เด็กทราบได้ว่าครูคนนั้นกำลังรักตัวเองอยู่หรือเปล่า เช่น อากัปกิริยาของครูที่แสดงออกทางความสัมพันธ์ระหว่างครูกับนักเรียน ระหว่างเพื่อนครูด้วยกัน ความรับผิดชอบและความขัดแย้งในการสอนหรือทำงาน ความพยายามในการดูแลสุขภาพให้หายจากอาการป่วย หรือความพยายามที่ทำตามความฝัน เป็นต้น นี่คือส่วนหนึ่งของความจริงในชีวิตที่จะปรากฏให้เด็กๆเห็นและเรียนรู้
เมื่อไม่ไปเปรียบเทียบกับคนอื่น โลกของฉันก็คือโลกของการเคารพตนเองและรักตนเอง ฉันอยากสอนให้เด็กๆสร้างโลกที่เป็นแบบนี้ร่วมไปกับครูคนอื่นๆ โดยเฉพาะครูมือใหม่ และขอเป็นกำลังใจให้กับครูมือใหม่ทุกคนกับก้าวแรกของอาชีพครู
เรียบเรียงโดย : ลีจูยอน / วันที่ 13 เดือนมีนาคม ปี 2017
จากหนังสือพิมพ์ ฮันกุก-กโยยูก
http://www.hangyo.com/news/article.html?no=80288
